Lubawa – Kościół św. Anny – Prospekt organowy – III etap

Podczas trzeciego etapu prac poddano pełnym pracom konserwatorskim wszystkie zdemontowane z  prospektu aplikacje oraz rzeźby. Zarówno rzeźby aniołów jaki i figura pelikana zostały na prospekcie ustawione wtórnie, reprezentują one trzy różne style rzeźbiarskie i można przypuszczać, że jedynie anioł z instrumentem pochodził pierwotnie z prospektu. Zdecydowano przeprowadzić konserwację wszystkich rzeźb, ale jedynie rzeźba anioła z instrumentem wróci po konserwacji na prospekt.
Rzeźby oraz wszystkie aplikacje ze względu na zły stan drewna poddano zabiegowi impregnacji, który znacznie wzmocnił oraz skonsolidował osłabione przez ksylofagi drewno. Wykonano wzmocnienia konstrukcji i uzupełnienia snycerskie. Przy rzeźbie anioła muzykującego  zrekonstruowano w  drewnie lipowym fragment instrumentu.
Głębsze i  większe ubytki drewna uzupełniono dwuskładnikową żywicą epoksydową, natomiast otwory po owadach uzupełniono kitem do drewna, który opracowano do poziomu oryginału. Ubytki zaprawy oraz rekonstrukcje pokryto gruntem. Scalono śladowo zachowane złocenia i srebrzenia oraz wykonano rekonstrukcje złoceń złotem płatkowym. Na rzeźbach i aplikacjach wykonano retusz naśladowczy farbami temperowymi. Powierzchnię elementów prospektu zabezpieczono werniksem końcowym.

Lubawa – Kościół św. Anny – Krucyfiks – I etap prac

Rzeźba powstała w kon. XVI –XVII w.,  pochodzi z fary pw. św. Anny w Lubawie
Po przewiezieniu do pracowni wykonano dokumentację konserwatorską stanu zachowania oraz przeprowadzono badania konserwatorskie. Stan zachowania rzeźby określono jako zły. Duża liczba przemalowań warstwy malarskiej stworzyła grubą warstwę zniekształcającą obiekt pod względem plastycznym, maskując przy tym realny stan zachowania drewna. Już trakcie usuwania nawarstwień, okazało się, iż drewno jest rozeschnięte, spękane i  posiada liczne okrągłe, głębokie otwory, świadczące o  zaatakowaniu przez ksylofagi. W  oryginalnej snycerce brakuje przedniej części korony cierniowej oraz niektórych kolców, fragmentu włosów po lewej stronie, palców u  obydwu rąk, przedniej części prawej stopy i  palców u  lewej oraz oryginalnych drewnianych gwoździ i  krzyża. Elementy te zostały w czasie poprzednich prac renowacyjnych częściowo dorobione bez dbałości o szczegóły formy.
Obecne prace konserwatorskie rozpoczęto od usuwania warstw przemalowań, odsłaniając najstarsze zachowane opracowanie karnacji. Usunięto też dawne uzupełnienia formy. Po oczyszczeniu konieczny był zabieg dezynsekcji i impregnacji drewna. Wykonano nową rekonstrukcję stopy Chrystusa oraz palcy u rąk. Uzupełniono również wyłamane kolce w koronie cierniowej. Drobne ubytki drewna i zaprawy uzupełniono kitem. Wykonano naśladowczy retusz scalający. Na zakończenie prac zabezpieczono powierzchnię rzeźby.

Lubawa – Kościół św. Anny – Pieta – I etap prac

Rzeźba z pocz. XV w. pochodząca najprawdopodobniej z retabulum Matki Boskiej Bolesnej w  kaplicy w Lipach koło Lubawy

Rzeźba w bardzo złym stanie zachowania, drewno mocno zdegradowane z licznymi ubytkami formy. Obiekt był kilkukrotnie poddawany zabiegom konserwatorskim. W trakcie wykonywania badań i odkrywek w warstwach przemalowań nie natrafiono na oryginalne opracowanie kolorystyczne. W czasie renowacji XIX i XX wiecznej ubytki drewna wypełniono kitami oraz flekami z częściową rekonstrukcją rzeźbiarską. Przed przystąpieniem do obecnych prac konserwatorskich wykonano szereg badań specjalistycznych m.in. tomografię komputerową.

W ramach obecnych prac konserwatorskich odsłonięto najstarszą zachowaną warstwę polichromii. Usunięto wszystkie wcześniejsze uzupełnienia drewna i kity, szczególnie z partii podstawy. Wykonano nową rekonstrukcję stóp i dłoni Chrystusa w drewnie lipowym, bardziej odpowiadającą zasadom anatomii i charakterowi rzeźby. Zdegradowane i osłabione drewno poddano zabiegowi impregnacji. Uzupełniono drobne ubytki drewna i zaprawy. Zaizolowano odsłonięte warstwy malarskie i wykonano retusz graficzny (tratteggio) scalając kolorystykę najstarszych zachowanych warstw malarskich. Powierzchnię rzeźby zabezpieczono werniksem i woskiem. W celach ekspozycyjnych wykonano stelaż pozwalający ustawić rzeźbę mimo nie zachowanej podstawy.