W pierwszym etapie prac przystąpiono do kompleksowej fumigacji kościoła. Stan wszystkich elementów drewnianych zarówno wyposażenia wnętrza jak i elementów konstrukcyjnych wymagał całościowego gazowania i dezynfekcji.
Równolegle prowadzono kwerendę i prace historyczne, w wyniku których udało się ustalić, iż w 1725 roku miała miejsce budowa kościoła na planie ośmioboku wydłużonego na osi wschód-zachód, zrębowego, oszalowanego, z dachem krytym dachówką holenderką, z trzema szerokimi wejściami, o dwuskrzydłowych wrotach ryglowanych od środka, od zachodu, południa i północy oraz wąskim wschodnim. Kościół posiadał dziewięć otworów okiennych tożsamych z obecnymi. Wnętrze świątyni nakryte było drewnianą, spłaszczoną kolebką (z wizytacji biskupiej z 1787 r. ponadto wiadomo, że pierwotnie malowaną, tak jak chór).
